Το 1ο Συμπόσιο Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης- Υιοθετώντας τις νέες τεχνολογίες στην ακτινοθεραπεία, πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στο Βόλο, ενώ παράλληλα χτες Παρασκευή έλαβε χώρα στο πλαίσιο των εργασιών του και εκδήλωση βράβευσης του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την τεράστια προσφορά του στον τομέα της υγείας. Το συμπόσιο διοργανώνει ο ΣΤΡΑΕΠΤ με τη συνεργασία του Τμήματος Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας του Π..Γ.Ν.Λ. Χαιρετισμούς απηύθυναν: εκπρόσωπος της Περιφέρειας Θεσσαλίας, ο Διοικητής της 5ης Υ.ΠΕ κ. Νέστωρας Αντωνίου, ο κ. Ι. Στεφανίδης Πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Θεσσαλίας, η κ.Γώγου, Πρόεδρος του Τμήματος Ακτινολογίας Ακτινοθεραπείας του ΑΤΕΙ Αθήνας, ο κ. Γιώργος Κύργιας, αναπλ. Καθηγητής, Δ/ντης Τμήματος Ακτινοθεραπείας Π.Γ.Ν.Λ, ο κ. Γ. Πισσάκας, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, ο κ. Σ.Δρούλιας, Πρόεδρος ΣΤΡΑΕΠΤ, ο κ. Γιαννακόπουλος, γραμματέας του παραρτήματος Λάρισας της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας, η εκπρόσωπος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Βόλου και η Πρόεδρος του Συλλόγου μας και μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου κ. Ιωάννα Καραβάνα, η οποία μίλησε για τους σκοπούς και τις δράσεις του συλλόγου μας αφενός και αφετέρου της νεοσύστατης ΕΛΛΟΚ που σήμερα αριθμεί 26 συλλόγους από όλη τη χώρα καθώς και του ΕCPC, του Ευρωπαικού Συνασπισμού Ασθενών με Καρκίνο, που εδρεύει στις Βρυξέλλες και στον οποίο μας εκπροσωπεί ανάμεσα σε άλλους 400 εταίρους μας. Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς όσον αφορά την πρόσβασή τους στις υγειονομικές δομές ειδικότερα της Περιφέρειας και στο πρόβλημα της ενδονοσοκομειακής ανεπάρκειας φαρμάκων, ενώ εξήρε το πολύτιμο αν και δυστυχώς συχνά παραγνωρισμένο έργο των τεχνολόγων ακτινολόγων/τεχνολόγων ακτινοθεραπείας που αυτοί παρέχουν στους ασθενείς με καρκίνο. Τέλος ευχαρίστησε τον εκπρόσωπο του Ιδρύματος Νιάρχος δηλώνοντας ευτυχής που το τεράστιο καραβάνι των προσφύγων υγείας φαίνεται πως σε λίγο σταματά το δύσκολο και οδυνηρό του ταξίδι του σε άλλες πόλεις προκειμένου οι καρκινοπαθείς να βρίσκουν θεραπεία μένοντας πια κοντά στους ανθρώπους της οικογένειάς τους, τους φίλους τους και την εργασία τους.