Η Άννα Μαρία μας είναι μια από τις νεότερες σε ηλικία εθελόντριές μας. Αυτή η δυναμική, όμορφη, σοβαρή, νέα γυναίκα, με αρκετές προσωπικές και οικογενειακές υποχρεώσεις είναι η αλήθεια, εντάχθηκε στο δυναμικό των εθελοντών μας τα τελευταία δυο χρόνια, βάζοντας το δικό της ξεχωριστό, προσωπικό στίγμα σε όσα κάνουμε.

Η Άννα Μαρία, δεν μιλάει πολύ, οι κουβέντες της είναι ακριβές αλλά όταν το κάνει τότε εύκολα διακρίνεις τον ιδιαίτερο δυναμισμό της και τη μαχητικότητα που τη διακρίνουν. Η Άννα Μαρία δεν γελάει ούτε πολύ, ούτε δυνατά αλλά όταν χαμογελάει, γελάνε και τα μάτια της! Ξέρεις πως μπορείς να βασιστείς πάνω της. Είναι θετική, γρήγορη και αποτελεσματική.

Την έχω προσέξει πολλές φορές να κάθεται σε μια γωνιά και να κάνει ήσυχα τη δουλειά της, χωρίς ποτέ να τσιγγουνεύεται τη βοήθεια και την προσοχή της σε όλους και ιδιαίτερα στα πιο ηλικιωμένα μέλη μας. Αυτό το υπέροχο κορίτσι είναι άλλη μια απόδειξη του πόσο τυχεροί είμαστε όλοι μας που έχουμε κοντά μας τόσο ωραίους ανθρώπους.

Σε ευχαριστούμε θερμά για την υπέρβασή σου αγαπημένη Άννα Μαρία μας και την προσπάθειά σου να μοιραστείς λίγες σκέψεις σου μαζί μας!

«Με λένε Άννα Μαρία.
Τι σημαίνει προσφορά το έμαθα απο τον πατέρα μου και τον αδερφό μου. Ό,τι κι αν κάνω όταν το συγκρίνω με όσα κάνουν αυτοί οι δυο μου φαίνεται μικρό.
Είναι αλήθεια πως από χρόνια ήθελα να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό αλλά δεν έβρισκα αυτό που πραγματικά θα σήμαινε πολλά για μένα.
Βρήκα αυτό που ήθελα όταν η μητέρα μου νόσησε και έγινε μέλος στο σύλλογο.

Ο σύλλογος κάνει μια –δυο φορές το χρόνο κάποιες εκδρομές για τα μέλη του και μπορεί όποιος θέλει να έχει μαζί του κι έναν συνοδό. Σε μια τέτοια εκδρομή αποφάσισα να συνοδέψω εγώ τη μητέρα μου.

Εκεί με πλησίασε η κα. Άννα που ήταν από παλιά εθελόντρια και αφού γνωριστήκαμε και κουβεντιάσαμε μου πρότεινε να γίνω κι εγώ. Δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.

‘Ετσι ξεκίνησα. Νομίζω πως ήμουνα έτοιμη από καιρό και απλά περίμενα αυτό το κάτι που θα συμβεί και θα μου έδειχνε το δρόμο που αναζητούσα να βαδίσω από χρόνια, έστω κι αν δεν είχα ιδέα ούτε τι δρόμος είναι αυτός ούτε πού οδηγεί.

Προσφέρω πια υπηρεσίες γραφείου κάθε Δευτέρα πρωί. Υποδέχομαι τα νέα μέλη και τους νέους εθελοντές, απαντάω στα τηλέφωνα, συνεργάζομαι με όλους τους ανθρώπους του συλλόγου και συμμετέχω ενεργά σε όλα όσα κάνει ο Σύλλογος.

Βρήκα ένα τρόπο να προσφέρω στους άλλους κι αυτό μου δίνει μια πληρότητα αλλά και μια εσωτερική ησυχία που δεν περίμενα. Και κατά βάθος πιστεύω πως μέσα από αυτό που δίνει καθένας , κάτι πάντα θα γυρίζει πίσω σ’ αυτόν.

Αυτό που γυρνάει πίσω σε μένα, μετά απο ενάμιση χρόνο μέσα στο σύλλογο είναι η αγάπη και η ευχαρίστηση που νοιώθω όταν γυρίζω σπίτι μου μετά το γραφείο.

Πριν δουλέψω σαν εθελόντρια στο σύλλογο ήμουν ένας πολύ αγχώδης άνθρωπος όμως μέσα από την συνανστροφή μου με αυτόν το νέο κόσμο που ανοίχτηκε μπροστά μου βοηθήθηκα κι εγώ στο να αποβάλλω λίγο από αυτό το άγχος που με χαρακτήριζε.

Μπορώ να διαπραγματευτώ καλύτερα πολλά πράγματα και έμαθα να εστιάζω στα σημαντικά της ζωής μας.

Μέσα από όλα όσα ζω τώρα πια σαν εθελόντρια κατάλαβα πως πρέπει να ζούμε το σήμερα και να μην αναλωνόμαστε σε μικροπράγματα, αν και για να λέω την απόλυτη αλήθεια οφείλω να παραδεχτώ ότι ακόμα μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να στεναχωριέται ή να αγχώνεται για βλακείες κι ασήμαντα προβλήματα. Όμως τώρα όταν μου συμβαίνει αυτό προσπαθώ να φέρνω στο μυαλό μου όλους τους ανθρώπους που ήρθαν στο γραφείο και μου εμπιστεύτηκαν το πρόβλημά τους και τότε μαγικά επανέρχομαι στην πραγματικότητα και ξαναβρίσκω το αληθινό νόημα όλων των πραγμάτων.

Δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου και μόνο που το σκέφτομαι.
Ο εθελοντισμός με έκανε πιστεύω λίγο καλύτερο άνθρωπο και χαίρομαι γιατί μέσα από το σύλλογο γνώρισα συνανθρώπους μας πολύ αξιόλογους, που με το παράδειγμά τους μου δείχνουν καθημερινά μερικά από τα ωραιότερα πράγματα που αξίζει κανείς να μάθει και να ζήσει σ’ αυτή τη ζωή!!!!»

(Τους ανθρώπους που γενικά δεν μιλούν πάρα πολύ ή που δεν μιλούν εύκολα ίσως να πρέπει να τους αγαπάμε λίγο περισσότερο ή καλύτερα να τους το λέμε πιο συχνά πόσο πραγματικά τους αγαπάμε και τους θαυμάζουμε γι αυτό που είναι, για όλον τον πλούτο των συναισθημάτων που κουβαλάει η ψυχή τους τους και για όλη την υπέροχη και απόλυτα συνειδητή κι αφοσιωμένη προσφορά τους που πολύ συχνά ακριβώς επειδή αυτοί οι λιγομίλητοι και μετρημένοι άνθρωποι , οι πιο ήσυχοι και λιγομίλητοι δεν μιλούν σχεδόν ποτέ για τον εαυτό τους και γι αυτό μπορεί και να μην την γνωρίζουν οι γύρω τους. Όμως για μας είναι σημαντικό να ξέρετε όλοι ότι δεν είμαστε καθόλου μόνο αυτοί οι λίγοι που συνήθως φαινόμαστε πολύ και ίσως κάποιοι από μας μιλάμε –και γράφουμε πάρα πολύ- δεν είμαστε καθόλου ΜΟΝΟΙ σε όσα κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια και πιστέψτε με χωρίς όλους αυτούς ένας θεός ξέρει πόσο λίγα τελικά θα καταφέρναμε.. <3 )