Μετά από πολύ καιρό επιτέλους τα γραφεία του Συλλόγου μας, Δήμητρας 14, 2ος όροφος, ανοίγουν ξανά (εννοείται με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις) για να υποδεχτούν όλους όσους μας χρειάζεστε διά ζώσης ξανά από αύριο τις γνωστές μέρες και ώρες, δηλ. κάθε απόγευμα 6-8 και τα πρωινά της Δευτέρας, Τετάρτης και Παρασκευής 10.30 με 12.30.
Η χαρά όλων μας είναι τεράστια γιατί καταφέραμε να ξεπεράσουμε όλο αυτό το δύσκολο και κρίσιμο διάστημα, μένοντας ασφαλείς, υγιείς και κυρίως ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ, με όλους τους τρόπους που η τεχνολογία μας έδωσε. Και όχι μόνο μείναμε ΜΑΖΙ και ΕΝΩΜΕΝΟΙ αλλά νέα πρόσωπα ήρθαν αυτόν το χρόνο στην ομάδα μας, μέλη και εθελοντές, γεμάτα όρεξη και ιδέες.
Η Νατάσα, εθελόντριά μας, και ένας άνθρωπος που όσοι τη γνωρίζουν, ξέρουν ότι δεν μπορεί να «καθίσει ήσυχη» με τίποτα, στο τέλος της εποπτείας εθελοντών μας την προηγούμενη Πέμπτη, έριξε την ιδέα να πάμε να περπατήσουμε το Σάββατο.
Τώρα το πώς φτάσαμε από το πολύ μια «βόλτα στο ποτάμι» που κάποιοι από μας κάναμε κυρίως στους μήνες του «εγκλεισμού μας» για να μην ξεχάσουμε βασικά να …. περπατάμε, μετά από τόσα ZOOM και SKYPE και βούλιαγμα στον καναπέ, στο να βρεθούμε να κάνουμε την ορεινή διαδρομή «μέτριας δυσκολίας» στον Ανατολικό Όλυμπο ( περίπου 7 χιλ/τρα, 772 μέτρα ανάβαση και κατάβαση 37 μέτρα, υπόψιν αυτά μόνο για να πάμε και άλλα τόσα για να επιστρέψουμε!!!) δεν το καταλάβαμε (υποθέτω βοήθησε πολύ η χαρά και ο ενθουσιασμός μας που μόλις είχαμε οργανώσει και το άνοιγμα επιτέλους των γραφείων του Συλλόγου μας).
Οι έμπειροι ορειβάτες χρειάζονται περίπου 3 ώρες γι αυτή την ανάβαση. Εμάς μας πήρε 4 (και θαύμα το λες!) και κάτι λιγότερο από αυτό για την κατάβαση, όμως αυτό που ζήσαμε ήταν απλά ΜΟΝΑΔΙΚΟ!
Η ορεινή μας διάσχιση ξεκίνησε πρωί έξω από την Καλλιπεύκη και μέσα από δάση άγριας καστανιάς, κατέληξε σε οξυές και έλατα που κύκλωναν μια πανέμορφη Λίμνη (Κατή) σε ένα οροπέδιο σε υψόμετρο 1350 μ., όπου σταθήκαμε για να ξεκουραστούμε και να μοιραστούμε τις σταφίδες, τα καρύδια, τα παστέλια και τις μπάρες δημητριακών μας, πριν πάρουμε το δρόμο της κατάβασης αργά το μεσημέρι μέσα σ’ αυτό το μαγικό τοπίο όπου τα κλαδιά των δέντρων κατέβαιναν πολύ χαμηλά και συχνά μας έκλειναν το δρόμο αλλά και τον ουρανό!
Πρωτόγνωρες σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα ξεχειλίζανε το μυαλό μας και καταφέραμε μέσα απ’ αυτή την περιπέτεια να θυμηθούμε τα μικρά ατρόμητα παιδιά που μάλλον έμειναν κρυμμένα μέσα μας για πάρα πολύ καιρό, ενώ όσο μας επέτρεπε η αναπνοή μας συζητούσαμε και για τα θέματα που θα μας απασχολήσουν άμεσα με το άνοιγμα των γραφείων μας.
Η ιδέα της Νατάσας μας, που είναι η καλύτερη οδηγός και εμψυχώτρια που θα μπορούσαμε να έχουμε σ’ αυτό το εγχείρημα, να «παίρνουμε τα βουνά» στο εξής με τα μέλη και τους εθελοντές μας είναι μια ιδέα που αφού την δοκιμάσαμε με επιτυχία, είμαστε έτοιμοι να την υλοποιήσουμε προσπαθώντας να προάγουμε έναν ακόμα πιο δραστήριο και υγιή τρόπο ζωής!
Μέχρι τότε, ξεκινήστε όλοι να περπατάτε όπου και όσο μπορείτε, φροντίστε περισσότερο τι τρώτε και τι πίνετε αλλά κυρίως αρχίστε να αλλάζετε τον τρόπο που σκέφτεστε και να ζείτε «αλλιώς».
Τα καλύτερα είναι μπροστά μας και αν θέλετε μπορούμε να τα περπατήσουμε ΜΑΖΙ 
