Γνώρισα τη Γεωργία τυχαία. Τον περασμένο Οκτώβρη. Στην Κεντρική Πλατεία της πόλης μας όπου για μέρες έτρεχε η μεγάλη καμπάνια μας για τον καρκίνο του μαστού.
Η Θεσσαλονικιά Γεωργία είχε ραντεβού εκείνο το απόγευμα με μια Λαρισαία νέα φίλη της που γνωρίστηκαν στη διάρκεια των χημειοθεραπειών τους στο ογκολογικό του ΠΓΝΛ. (Έζησα να το δω κι αυτό. Να έρχονται άνθρωποι από τη συμπρωτεύουσα στην πόλη μας για να βρουν θεραπεία… Άντε μετά να μη νιώθω συγκίνηση και περηφάνια για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές των νοσοκομείων μας..)
Ήταν εκείνη ακριβώς η μέρα, μέρα θεραπείας και για τις δύο τους, που συνήθιζαν αφού την τελείωναν και λίγο πριν πάρει το δρόμο για τη Θεσσαλονίκη η Γεωργία να βγαίνουν μια βόλτα στην πόλη, μαζί.
Εκείνο το βράδυ το ραντεβού τους έτυχε να δοθεί απέναντι ακριβώς από το περίπτερό μας.
Μας πλησίασαν από περιέργεια. Πιάσαμε κουβέντα. Για ώρα πολλή. Ανταλλάξαμε πολλά περισσότερα από … λέξεις στη μικρή συντροφιά της πλατείας. Τη συνάντησή μας γι αυτό τη λογαριάζω στις πιο όμορφες που θα θυμάμαι πάντα από τον σπουδαίο αυτό Οκτώβρη του ’21. Σε μια πλατεία. Φίλοι, συνεθελοντές, άγνωστοι που γίναμε ΕΝΑ. Όλη η πόλη που έγινε ΕΝΑ. Αυτό το ΕΝΑ που μακάρι να το κάνουμε πράξη όλοι μας κάθε μέρα απέναντι σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αδικία, σε κάθε ανισότητα όπως και απέναντι σε κάθε χαρά, συγκίνηση, ομορφιά.
Αέρα και πάμε Γεωργία. Μπορούμε. Αξίζουμε. Αντέχουμε!!!
Ι.Κ.
Εσύ όλα τα μπορείς! Δεν έχεις ανάγκη….δεν σε φοβάμαι εσένα!!!
Έτσι μου ‘λεγαν όλοι, τόσο πολύ που το πίστευα!
Πίστευα πως είμαι δυνατή, πως μπορώ ν’ αντέξω τα πάντα, να σηκώσω όλα και όλων τα βάρη!!!
Και τα σήκωνα…
Και με πήρε και με σήκωσε!!!
Κι έπεσα όσο δεν έπεσε κανείς κι έκλαψα σαν μωρό παιδί και φοβήθηκα και πόνεσα!
Πολλές φορές σκέφτηκα τι έφταιξε; Τι τον προκάλεσε; Οι δυσκολίες; Η διατροφή μου; Ο τρόπος ζωής μου; Το άγχος;
Το μόνο που γνωρίζω είναι γιατί διάλεξε εμένα…
Γιατί ξέρω και μπορώ να τον παλέψω! Γιατί αντέχω!
Απρίλη του ’21 έμαθα το όνομά του….ΤΡΙΠΛΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ!!!
-Τι σημαίνει αυτό γιατρέ;;;;
-Με δυο λόγια κυρία Τσακάλου είναι από τους καρκίνους που κανείς μας δεν θέλει να έχει….είναι απο τους πιο δύσκολους κλπ κλπ.
Δύσκολη η μάχη, αλλά σιγά μην ερχόταν σ’ εμένα κάτι εύκολο…
Άσε τις κλάψες κι ανασκουμπώσου Γεωργία, τώρα είναι ο πραγματικός σου αγώνας!
Αέρα και πάμε δίχως άλλη επιλογή εκτός από τη νίκη.
Σε ένα μήνα η κόρη μου δίνει πανελλήνιες, τώρα βρήκες βρε άχρηστε;
Τώρα που ετοιμαζόμουν για τα νέα ξεκινήματα;;; Tώρα που έστηνα επιτέλους τη δική μου επιχείρηση;;; Tώρα που και στα προσωπικά μου θα ήμουν επιτέλους ήρεμη κι ευτυχισμένη;;;
Αέρα είπαμε Γεωργία! Στάσου όρθια κι άσε τις κλάψες!!!
Μεγάλος ο όγκος και πρέπει να προηγηθούν οι χημειοθεραπείες. Και όλα τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης δίχως θέση…”κλειστά τα ραντεβού θα μπείτε σε αναμονή”.
Πέλαγος, φόβος, απελπισία…κι έρχεται στις προσθαφαιρέσεις η αγάπη, η δύναμη, η φροντίδα, η αισιοδοξία από ανθρώπους που στέκονται βράχοι δίπλα μου.
Που από την πρώτη στιγμή και για πρώτη φορά στη ζωή μου χρειάστηκε ν’ ακούσω “κοίτα να γίνεις εσύ καλά κι όλα τ’ άλλα άστα σ’ εμάς!”.
Πάρε το πρώτο μήνυμα αυτής της περιπέτειας Γιωργία…
Σ’ αγαπάνε!!! και σ΄αγαπάνε πολύ!!!
Πολλοί οι σύμμαχοι που μου συμπαραστέκονται στον αγώνα μου για μια νέα ζωή! Για μια ζωή που δεν είναι αδυναμία να στηρίζεσαι και στους άλλους…να δέχεσαι εκτός από το να θέλεις να δίνεις! ΕΥΛΟΓΙΑ!!!
Αέρα και πάμε Λάρισα!!! Ναι, ναι, Λάρισα είναι πολλοί οι “βράχοι”…οι δικοί μου βράχοι και οι θέσεις στο νοσοκομείο ανοιχτές! Και οι γιατροί εξαίρετοι!
Αέρα και ξεκινάμε!
Κι εξασθενεί η ελπίδα κάθε φορά που οι πόνοι γίνονται αφόρητοι… και πέφτει η αυτοπεποίηθηση κάθε φορά που κοιτώ το σώμα μου αλλιώτικο και μεγαλώνει ο φόβος που ξεγυμνώθηκα σε μια νύχτα με τα μαλλιά πεσμένα στο μαξιλάρι…
Μερικές φορές πρέπει να χαθείς για να βρεθείς.
Και άντεξα τους πόνους και με το σώμα μου εξοικειώνομαι και αγάπησα την φαλάκρα μου!
Κι αναθεώρησα και πρόσθεσα κι αφαίρεσα κι ένα συμπέρανα…
Μπορώ, αξίζω, αντέχω!
Αέρα και σου χρωστά η ζωή Γεωργία!
Αέρα και προχωράμε…για τα καλύτερα!!!
