Συγκίνηση είναι..
Να ανήκεις εσύ ο ίδιος σε μια ευάλωτη ομάδα ανθρώπων (ασθενών) και να δέχεσαι έμπρακτη βοήθεια και υποστήριξη από νέους συνανθρώπους σου, καταπληκτικά αγόρια και κορίτσια, που δούλεψαν με απίστευτη όρεξη και χαρά για να σε βοηθήσουν στην επόμενη μεγάλη καμπάνια δρόμου που ετοιμάζεις!!!
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της ενσυναίσθησης και της βαθιάς και ουσιαστικής αλληλεγγύης τότε τι είναι;;;;
Και να όμως που εκεί που η συγκίνηση και χαρά μας κατέκλυσε, ξαφνικά όλοι μας σκοτεινιάσαμε όταν συνειδητοποιήσαμε την αντικειμενική αδυναμία μας (δυστυχώς έχουμε πολύ μακρύ και δύσκολο δρόμο να διανύσουμε ως κοινωνία μέχρι να γίνουμε μια αληθινή κοινωνία ουσιαστικής αποδοχής και συμπερίληψης) να υποδεχτούμε μέσα στα γραφεία μας (δυστυχώς στην πολυκατοικία μας υπάρχουν σκάλες και ασανσέρ που δεν χωρά αμαξίδιο) τα υπέροχα αυτά πλάσματα του ΚΔΑΠ Με Αγάπη.
Η λύπη μας όμως δεν κράτησε πολύ γιατί αυτοί οι νέοι υπέροχοι άνθρωποι μας έδωσαν ένα σπουδαίο μάθημα ΖΩΗΣ!!
Και κάπως έτσι κάναμε τον πεζόδρομο της οδού Δήμητρας, έναν αλλιώτικο αλλά γεμάτο γέλια και συγκλονιστικές κουβέντες, τόπο συνεύρεσης “αγωνιστών” που αρνούνται να το βάλουν κάτω!!
Συγχαρητήρια σε όσους που δουλεύετε με αυτά τα παιδιά!!! Αυτό που έχετε μαζί καταφέρει είναι εκπληκτικό!!!
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς ΟΛΟΥΣ
