Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι μια παγκόσμια πανδημία. Είναι μια ηθική προσβολή για όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια, ένα σημάδι ντροπής για όλες μας τις κοινωνίες και ένα σημαντικό εμπόδιο για μια συνεκτική και ισότιμη ανάπτυξη.
Στον πυρήνα της, η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι η εκδήλωση μιας βαθιάς έλλειψης σεβασμού – μιας αποτυχίας των ανδρών να αναγνωρίσουν την εγγενή ισότητα και αξιοπρέπεια των γυναικών.
Πρόκειται για ένα ζήτημα παραβίασης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ακριβώς για αυτό το λόγο δε θα μπορούσε ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Λάρισας, να μη δηλώσει ηχηρό παρών, όπως πράττει πάντα, όποτε και όπου δοκιμάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Περήφανοι όλοι κι όλες μας, άλλη μια φορά για τα μέλη μας, τους εθελοντές κι εθελόντριές μας, περήφανοι/ες για την Ομάδα μας του Εργαστηρίου Ζωής και το δρώμενο που δημιούργησε και παρουσίασε υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της αγαπημένης μας Δέσποινας Μπουνίτση στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας, με το οποίο άνοιξε ο κύκλος των εκδηλώσεων, στις οποίες συμμετείχε πλήθος φορέων και Αρχών της πόλης μας.
Το κείμενο της ομάδας:
“Βάζω στο βάζο …για τις γυναίκες”
Καλλιόπη Γκαρλέμου: Στην ομάδα μου μάθαμε να κλείνουμε στα βάζα πολύτιμα πράγματα, δ ώ ρ α και να τα χαρίζουμε στους ανθρώπους. Εκείνοι να τα κρατούν σαν εφόδιο και να προχωρούν…Σήμερα γέμισα το βάζο μου για τις γυναίκες που βιώνουν κάθε μορφή βίας και τις χαρίζω μια ευκαιρία… να ζήσουν στο φως…
Έλενα Μπαντζέλα: Στο βάζο μου βάζω δύναμη! Όση δύναμη χρειάζονται οι γυναίκες για να σταθούν στην πόδια τους, να είναι ανεξάρτητες, να σπάσουν την σιωπή.
Ξανθή Καφφέ: Σήμερα έβαλα στο βάζο μου μια αγκαλιά, ένα χάδι που θεραπεύει, αγάπη για τον εαυτό σου κι ασφάλεια. Να μην φοβάσαι το φως!
Μαρία Γκιτέρσου: Έβαλα στο βάζο μου «νοιάξιμο», φροντίδα.. για τις γυναίκες που γνώρισαν την βία. Να το νοιώσουν στη ψυχή τους και να το χαρίσουν και σε άλλες. Να ξέρουν πως δεν είναι «μόνες» ούτε οι «μόνες».
Ελένη Δημολιού: Στο βάζο μου βάζω ένα δρόμο για σένα, ένα σχέδιο φυγής… ξεκίνα να τον περπατάς. Σε περιμένω…
Ελένη Σπήλιου: Στο βάζο μου βάζω την αποδοχή και τη χαρίζω στις γυναίκες. Να μην νιώθουν ντροπή. Να μπορούν να φωνάξουν, να ξέρουν μπορούν να φωνάξουν, να ξέρουν πως θα ακουστούν, χωρίς κριτική.
Χρύσα Κατσίμπα: Στο βάζο μου βάζω πίστη! Να πιστέψεις στον εαυτό σου. Να πιστέψεις πως αξίζεις την αλλαγή και να την ζήσεις!
Εύη Γκενούδη: Στο βάζο μου βάζω τον σεβασμό! Τον αξίζεις! Όλες τον αξίζουμε! Όλοι τον αξίζουμε!
Νίκος Αγγελέτος : Στο βάζο μου βάζω τόλμη και τη χαρίζω στις γυναίκες που βίωσαν βία, υποτίμηση, εγκλωβισμό. Να τολμήσουν να ονειρευτούν ξανά!
Ελένη Παπαϊωάννου: Στο βάζο μου βάζω «αξιοπρέπεια» και την προσφέρω στις γυναίκες. Όλοι έχουμε δικαίωμα σε αυτή. Ένα βάζο γεμάτο αξιοπρέπεια για όλες, για όλους!
Ζωή Στρατίκη: Στο βάζο μου έκλεισα τη γροθιά μου, να ξέρεις πως είμαι εδώ για να παλέψω και εγώ για σένα, με σένα. Να ξέρεις πως με αφορά, με νοιάζει…
Κωνσταντίνος Παπαματθαίου: Μέσα στο βάζο μου θα κλείσω για λίγο μία πεταλούδα κι ύστερα θα την αφήσω να πετάξει….
Ελεύθερη! Να θυμίζει στις γυναίκες ελεύθερα να ζουν!
Μίνα Ανδρίτσου: Συχνά παρατηρώ γυναίκες να περπατούν βιαστικές σκυθρωπές. Το χειμώνα σκέφτομαι πως κρυώνουν γι αυτό βουλιάζουν μέσα στα ρούχα τους. Δεν είναι όμως μόνο το κρύο που μας κάνει να βουλιάζουμε…. Κλείνω λοιπόν μέσα στο βάζο μου ένα πουλί, την Αλκυόνη, που συμβολίζει τις ζεστές μέρες του χειμώνα και το χαρίζω στις γυναίκες που πόνεσαν. Να φανερώσει λιακάδα και ζεστασιά στη ψυχή τους».
Λεμονιά Χαρίση: Κάπως έτσι φτιάχνεται η αλληλεγγύη από χέρι σε χέρι, σαν ένα βάζο γλυκό που το χαρίζεις με αγάπη και εκείνο …..ανταποδίδει με φως!
Ιωάννα Καραμπλή : Στο βάζο μου βάζω την φωνή των θυμάτων. Ποτέ να μην ξεχαστούν. Η φωνή τους να μας οδηγήσει στη δικαιοσύνη και τη δικαίωση. Ποτέ ξανά!
(ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ) :Στο βάζο μας βάλαμε ένα ΟΧΙ. Το πιο δυνατό! Να αντηχήσει η διαμαρτυρία μας παντού. Κανείς ξανά να μην τολμήσει.
